บทความด้านจารึกและเอกสารโบราณในนิตยสารศิลปากร

พิมพ์พรรณ ไพบูลย์หวังเจริญ

ประเทศไทยมีขุมทรัพย์แห่งความรู้ที่เป็นรูปเล่มหนังสือตามแบบฉบับของตนเองมาตั้งแต่โบราณกาล โดยยุคแรก ๆ อาศัยวัตถุดิบที่มีในธรรมชาติรอบตัวมาเป็นวัสดุในการประดิษฐ์เล่มหนังสือ อาทิ ใช้ในไม้ เปลือกไม้ หรือเยื่อไม้ มาเป็นวัสดุรองรับการบันทึกความรู้ และใช้อินทรียวัตถุ คือ ดิน หินและแร่ธาตุ มาเป็นหมึก เป็นสี สำหรับบันทึกตัวอักษรและวาดภาพเพื่อบันทึกเรื่องราวทางศาสนา ตำราวิชาความรู้ จดหมายเหตุ วรรณคดี ตลอดจนภาพจิตรกรรมต่าง ๆ จนกระทั่งก้าวเข้าสู่ยุคการพิมพ์ ซึ่งพัฒนาโดยใช้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเข้าช่วยให้การผลิดหรือสร้างสรรค์หนังสือก้าวหน้า สะดวกและผลิตได้ครั้งละเป็นจำนวนมาก หนังสือจึงเป็นสมบัติวิทยาการอันทรงคุณค่าที่สะท้อนให้เห็นถึงภูมิปัญญาของคนไทยทางด้านศาตร์และศิลป์ ในเวลาเดียวกันสืบมายาวนานจวบจนปัจจุบัน