7 กุมภาพันธ์ คำว่า "ขอม" ในจารึกสุโขทัย อยุธยา และล้านนา กุมภาพันธ์ 7, 2024 By SuperUser Account จารึก, บทความในนิตยสารศิลปากร คำว่า "ขอม" ในจารึกสุโขทัย อยุธยา และล้านนา 0 เอมอร เชาวน์สวน คำว่าจารึกสุโขทัย หมายถึง จากรึกที่ส้รางในสมัยสุโขทัย จารึกที่ใช้อักษรไทยสุโขทัย จารึกที่ใช้อักษรขอมสุโขทัย รวมทั้งจากรึกที่ใช้อักษรซึ่งวิวัฒนาการหรือได้รับอิทธิพลจากอักษรไทยหรือขอมแบบสุโขไทย1 ซึ่งจารึกสุโขทัยที่ตีพิมพ์ในหนังสือประชุมจารึกภาคที่ 8 จารึกสุโขทัย เมื่อพทธศักราช 2547 จำนวนทั้งหมด 74 รายการ จารึกนี้อายุตั้งแต่พุทธศวรรษที่ 19-212 จากการค้นคว้าศึกษาเนื้อหาจารึกทั้งหมดที่ตีพิมพ์พบคำว่า "ขอม" ในจารึกสุโขทัยช่วงพุทธศวรรษที่ 20 ได้แก่ จารึกวัดศรีชุม จารึกป้านางคำเยีย และจารึกปู่ขุมจิดขุนจอด ในจารึกอยุธยาพบคำว่าขอมในจารึกแม่อักษรขอมขุอปรอท พระราชนิพนธ์เจ้าฟ้าธรรมธิเบศไชยเชษฐา สุริยวงษ์ (เจ้าฟ้ากุ้ง) พุทธศักราช 2290 ส่วนจารึกล้านนา3 พบจารึกที่ปรากฏคำว่า "ขอม" ครั้งแรกในจารึกกษัตริย์ราชวงศ์มังราย (พะเยา) พุทธศักราช 1945 ตรงกับสมัยสุโขทัย และพบคำว่า "ขอม" เรื่อยมาในสมัยอยุธยาจนถึงสมัยรัตนโกสินทร์ จารึกสมัยแรกๆ พบคำว่า "ขอม" และได้พบคำว่า "ขอม" ในจารึกวัดบ้านขามเมืองปัน เมื่อพุทธศักราช 2113 ตรงกับสมัยอยุธยา และใช้คำว่า "กรอม" ในจารึกวัดพระธาตุเขาน้อย ช่วงพุทธศักราช 2449-2456 สมัยรัตนโกสินทร์ จารึกในล้านนาที่กล่วงถึงคำว่า ขอม มีลักษณะเช่นเดียวกับจารึกสุโขทัย ได้แก่จารึกป้านางคำเยีย พุทธศักราช 1922 และจารึกปู่ขุนจิดขุนจอด พุทธศักราช 1935 โดยข้อความกล่าวถึงปีแบบขอมที่ใช้คู่กับปีแบบไท หรือวันแบบขอม กับวันแบบไท และมีวันแบบเมิงซึ่งหมายถึงมอญร่วมด้วยก็มี หลักฐานการใช้คำว่าขอมในจารึกล้านนาเรียก ขอม กลุ่มหนึ่ง ไท กลุ่มหนึ่ง และเมิงกลุ่มหนึ่งอย่างเห็นได้ชัด นอกจากนี้ยังใช้คำว่าขอมพิสัย ตามขอมพิสัย ฉนำกัมโพชภาษาขอมพิสัย ฉนำกัมโพชคามตามขอมพิสัย ระบุว่าเป็นปีของกัมโพช ภาษาขอม เป็นถิ่นขอม ถิ่นกัมโพชอย่างชัดเจน ซึ่งจะได้กล่าวถึงคำว่าขอมในจารึกสุโขทัย อยุธยา ล้านนา โดยละเอียดตามลำดับ Attached Files ปีที่ 66 หน้า1-28.pdf 5.09 MB Related Articles คำอ่านศิลาจารึก อักษรและภาษาไทย ได้มาจากพระราชวังจันทรเกษม ตำบลหัวรอ อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ประสาร บุญประคอง, เทิม มีเต็ม คำอ่านและอธิบายคำศัพท์ศิลาจารึก อักษรและภาษาไทย ได้มาจากพระราชวังจันทรเกษม ตำบลหัวรอ อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา สำรวจความในจารึกสุโขทัยหลักที่ 8 ปรีดา ศรีชลาลัย วิเคราะห์เนื้อหาในจารึกสุโขทัยหลักที่ 8 (ความต่อเนื่องจากวารสารศิลปากร ปีที่ 7 เล่ม 1 เดือนมิถุนายน 2596) คำอ่านศิลาจารึก อักษรและภาษาขอม ได้มาจากวังสวนผักกาด ถนนศรีอยุธยา ตำบลทุ่งพญาไท อำเภอพญาไท จังหวัดกรุงเทพมหานคร ประสาร บุญประคอง และทองสืบ ศุภะมาร์ค คำอ่านศิลาจารึก อักษรและภาษาขอม ได้มาจากวังสวนผักกาด ถนนศรีอยุธยา ตำบลทุ่งพญาไท อำเภอพญาไท จังหวัดกรุงเทพมหานคร พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา บุษกร ลายเลิศ สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงวินิจฉัยไว้ในตำนานหนังสือพงศาวดารว่า พระราชพงศาวดารฉบับ จ.ศ. 1136 นั้น สำนวนเก่ากว่าฉบับ จ.ศ. 1145 ขึ้นไปอีก และพระราชพงศาวดารความพิศดารนั้น มีมาแต่ครั้งกรุงเก่าแน่ ทรงวินิจฉัยว่าฉบับพิศดารนั้นคงจะแต่งในแผ่นดินสมเด็จพระเจ้าบรมโกศเพียงเมื่อกองทัพเจ้าพระยาโกษาเหล็กชนะพม่าที่เมืองไทรโยค ความต่อจากนั้นจนถึงสิ้นรัชกาลสมเด็จพระเจ้าบรมโกศแต่งในสมัยธนบุรี และจากรัชกาลสมเด็จพระเจ้าบรมโกศถึงเสียกรุงแต่งเมื่อชำระพงศาวดารในรัชกาลที่ 1 เมื่อจุลศักราช 1157 วิเคราะห์ข้อมูล จดหมายเหตุแห่งเมืองศรีอยุธยา และเมืองหงสาวดีอังวะ พิมพ์พรรณ ไพบูลย์หวังเจริญ หอสมุดแห่งชาติได้พบหนังสือเรื่องจดหมายเหตุแห่งเมืองศรีอยุธยาและเมืองหงสาวดีอังวะเป็นข้อความสั้น ๆ บันทึกแทรกอยู่ในหนังสือสมุดไทย หมวดดาราศาสตร์ เลขที่ 8 เรื่องตำราฤกษ์บน หนังสือสมุดไทยเล่มนี้เป็นหนังสือสมุดไทยดำขนาดกว้าง 10 เซนติเมตร ยาว 34.5 เซนติเมตร เขียนอักษรหน้าละ 4-5 บรรทัด ทั้งสองด้านรวม 104 หน้า ด้วยเส้นดินสอขาว เส้นหรดาล เส้นขาว มีภาพประกอบซึ่งเขียนด้วยสีฝุ่น สภาพสมุดชำรุด ไม่ปรากฏหลักฐานว่าใครเป็นผู้จดบันทึกหรือคัดลอกไว้เมื่อใด พิจารณาจากลักษณะรูปแบบตัวอักษรและอักขระวิธีที่ปรากฏแล้วกำหนดอายุของหนังสือสมุดไทยเล่มนี้ได้ว่า น่าจะเขียนต้นรางพุทธศตวรรษที่ 24 หรือประมาณพุทธศักราช 2300-2350 สำรวจความในจารึกสุโขทัยหลักที่ 8 ปรีดา ศรีชลาลัย วิเคราะห์เนื้อหาในจารึกสุโขทัยหลักที่ 8 Comments are closed.