การบันทึกหลักธรรมในทางพระพุทธศาสนาเป็นลายลักษณ์อักษรลงบนแผ่นจารึกนอกจากจะสร้างขึ้นเพื่อเป็นประกาศแล้วยังนิยมใช้เป็นสัญลักษณ์แทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอีกด้วย ทั้งนี้เป็นไปตามคติที่ว่าธรรมะคือพุทธพจน์ หมายถึง เป็นข้อธรรมที่พระพุทธองค์ตรัสจากพระโอษฐ์ ดังนั้นจึงมีฐานะเทียบเท่ากับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อเป็นเช่นนี้ธรรมะจึงมีความสำคัญและมีความศักดิ์สิทธิ์ในจตัวเอง เป็นสิ่งควรเคารพสักการบูชาสืบทอดต่อ ๆ กันมาในหมู่พุทธบริษัททุกยุคสมัย และแม้แต่เมื่อนำธรรมะมาจารึกบนวัตถุไปประดิษฐานที่ใดก็จะทำให้ที่นั้น จุดนั้น มีความศักดิ์สิทธิ์ไปด้วย เช่นบรรจุไว้ในเจดีย์หรือพระพุทธรูป เป็นต้น ก็จะทำให้เจดีย์และพระพุทธรูปนั้นเป็นที่ยอมรับนับถือกราบไหว้บูชา โดยไม่คำนึงว่าเป็นวัตถุ อิฐ หิน หรือไม้ก็ตาม
ศิลปากร
ปีที่ 35 ฉบับที่ 6 พ.ศ. 2534