กากะเยียเป็นอุปกรณ์ที่ใช้คู่กับหนังสือใบลานโดยเฉพาะ ดังนั้นจึงน่าจะมีใช้มานานแล้วตั้งแต่สมัยโบราณ อย่างน้อยก็น่าจะพร้อมๆ กับการปรากฏใช้ใบลานจารหนังสือ ซึ่งมีหลักฐานมาแล้วตั้งแต่ก่อนสมัยสุโขทัย แต่เนื่องจากคำ “กากะเยีย” เพิ่งจะปรากฏหลักฐานเป็นลายลักษณ์อักษรชัดเจนช่วงปลายสมัยสุโขทัย ในจารึก 2 หลัก พบที่อำเภอเมือง จังหวัดสุโขทัย ได้แก่ จารึกวัดหินตั้ง สร้างในระหว่างพุทธศตวรรษที่ 20 ปรากฏคำ กากะเยีย ในบรรทัดที่ 24 ความว่า “...มีใจศรัทธา ซื้อทองมาพอก กากะเยียโสด...” และในศิลาจารึกวัดเขมา พ.ศ. 2079 ด้านที่ 1 บรรทัดที่ 28 ความว่า “กากะเยียผืนหนึ่งค่าหกบาท อำแดงกอนซื้อไว้รองพระธรรมคัมภีร์...”